آقای تختی عزیز، مردم ایران هر گاه گامی برداشته اند که می توانسته منجر به آزادی و بهروزی آنها شود، با کج فهمی و خیانت و استبداد راه ایشان سد شده و حاصل بی نتیجه مبارزات صادقانه ایشان تنها افسردگی عمومی و خزیدن در لاک بی تفاوتی و نسیان بوده. این مردم پاک لایق بهترین شادی ها هستند و عموماً بدترین غصه ها نصیب شان میشود، گویی این تقدیر محتوم ملت شریف مان است، تقدیر سیاهی که اراده ملی مان را سست و ناامیدی را بر کشور مان مسلط کند. مردم حالا تمام شکست های ملی و اجتماعی شان را پس از آن کودتای شوم با طعم شیرین پیروزی های شما جبران می کنند. امروز اگر در حصر خانگی نبودم به استقبالتان آمده و بر دست هایی که مردم افسرده ایران را شاد کردند بوسه میزدم.
دکتر محمد مصدق